Ο Κιθαρίστας του Θεού!!!

Πάντα είχα την απορία γιατί ξεκινούσα κάτι και μετά το άφηνα για να ξεκινήσω κάτι άλλο.  Είμαι άτομο που μου αρέσει να ψάχνομαι, που θέλω κάτι καινούργιο, που με εξιτάρει το άγνωστο και παθιάζομαι με οτιδήποτε καλλιτεχνικό.  Σαν μέλισσα και εγώ θέλω να παίρνω την γύρη από διαφορετικά λουλούδια.  Όλοι μου λένε πως ποτέ δεν τελείωσα κάτι που άρχισα και δεν ήξερα τι να απαντήσω.  Αρχικά με έπιανε η κατάθλιψη γιατί πίστευα ότι δεν ήμουνα φυσιολογική.  Αργότερα σταμάτησα να ακούω, εξάσκησα την τέχνη του άστε τον τρελό στην τρέλα του.  Σήμερα όμως επιτέλους κατάλαβα. 

Πριν τέσσερα χρόνια ξεκίνησα ερασιτεχνικό θέατρο.  Θα αναρωτιέσαι τώρα αν έχω ταλέντο.  Και εγώ σου απαντώ με κάθε ειλικρίνεια πως ΟΧΙ.  Έτρεμα στην ιδέα να γνωρίσω νέα άτομα και  ντρεπόμουνα αφάνταστα να μιλήσω μπροστά σε κοινό πέραν τον 3 ατόμων.  Ξαφνικά χώρισα και ανακάλυψα πως έχω ελεύθερο χρόνο τον οποίο δεν ήξερα πώς να εκμεταλλευτώ.  Άρχισα τότε να αναρωτιέμαι τι μου αρέσει.  Και έτσι κατέληξα στο θέατρο.  Πάντα μου άρεσαν τα θεατρικά έργα.  Γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με βιβλία και τηλεόραση.  Είπα γιατί όχι; Και ξεκίνησα. Δειλά – δειλά έμαθα τον πρώτο μου μονόλογο ας είναι καλά μια φίλη που προσφέρθηκε να βοηθήσει στην Τραγωδία της Αντιγόνης.  Είπα γιατί όχι να μην παίξω ένα μικρό ρολάκι;  Και ως εκ θαύματος… Με έπιασα να μην ντρέπομαι να μιλώ μπροστά σε κόσμο και να θέλω επιτέλους και όχι να φοβάμαι να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους.  Με λίγα λόγια το θέατρο με βοήθησε να γίνω κοινωνική.  Επίσης με βοήθησε στην κατάθλιψη που έπαθα μετά τον χωρισμό μου γιατί το θέατρο μου δίδαξε και άλλους ρόλους της ζωής και μέσα από αυτούς τους ρόλους έμαθα να βγάζω προς τα έξω αυτά που έκρυβα χρόνια μέσα μου.  Γιατί σταμάτησα το θέατρο;   Επειδή μετά από κάποια χρόνια ανακάλυψα ότι έγινε συνήθεια, ότι το έκανα καταναγκαστικά και ότι αντί να με ξεκουράζει με κούραζε.          

Πειραματίστηκα και σε άλλα πράγματα μερικά από τα οποία δεν μπορώ να αναφέρω τώρα γιατί φοβάμαι την λογοκρισία σας… και αφού δεν με διαβάζει κανείς θα τολμήσω για πρώτη φορά να το πω.  Πειραματίστηκα στους άντρες.  Ήθελα ρε παιδί μου να μάθω διάφορα, να αποκτήσω εμπειρίες γιατί με τον ένα που είχα πειραματιστεί δεν κατάλαβα αν ήξερα πως βγάζουν τα μάτια τους.  Ήθελα να μάθω αν όντως οι άντρες σκέφτονται σχεδόν πάντα με την κάτω κεφαλή, αν έχουν ρομαντισμό, αν τους ενδιαφέρει η δική σου ικανοποίηση όσο σε ενδιαφέρει εσένα η δική τους, αν χύνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, αν είναι όλους το ίδιο, αν έχει το ίδιο μέγεθος, αν έχει την ίδια γεύση, αν διαφέρει το άγγιγμα και άλλα ΠΟΛΛΑ!!!  Τι έμαθα;  Διάφορα.  Το μόνο που μου έμεινε;  Κόμπλεξ.  ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩ ΓΥΜΝΟ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 12cm.  Δεν θα το αντέξω.  Ο πρώην μάλλον με καταράστηκε ή ο Θεός είδε την παραξενιά μου και είπε να παίξει μαζί μου.  Θες κυρά μου να μάθεις;  Δεν σε έφτανε αυτό που είχες;  Πάρτα τώρα!!! Υπέφερε.  Και πράγματι υπέφερα… αλλά λεπτομέρειες σε άλλο post που θα είμαι τύφλα στο μεθύσι.   Έτσι λοιπόν κατάργησα και αυτό το ενδιαφέρων αφού πια έπαιρνα μόνο απογοητεύσεις και κοντεύω να γίνω καλόγρια και να αραχνιάσω αλλά τι να πεις;  Έχει και αυτό ενδιαφέρον.

Σήμερα λοιπόν ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας.  Παράδεισος… το απόλυτο ΤΕΛΕΙΟ.  Ήμουνα στον Σάββα για 2 ώρες και ήταν σαν να μην πέρασαν 10 λεπτά.  Εγώ να παλεύω με τις χορδές, μιας και δεν φρόντισα να κόψω τα νύχια της μάγισσας και ο Σάββας να προσπαθεί να μου μάθει τον «Άμλετ της Σελήνης» που έχει 2 συγχορδίες που πρέπει να μάθω να τις παίζω γρήγορα.  Άσε, το γέλιο της αρκούδας.  Μου είπε όμως ότι μαθαίνω γρήγορα και ότι έχω πολύ ωραία φωνή όταν δεν ντρέπομαι να τραγουδήσω.  Εδώ λόγο κόμπλεξ, πιθανόν, δεν τον πιστεύω αλλά ας το πάρει το ποτάμι.  Σημασία έχει ότι έφυγα από εκεί με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και μια όρεξη τεράστια για να τρελάνω το blog μου.  Κάπου εδώ με πονά το δόντι μου και κλείνω το post.

Η συνέχεια σύντομα στους υπολογιστές σας.