Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Σε ένα κόσμο σαν του Harry Potter

Είναι στιγμές που πραγματικά εύχομαι τα βιβλία του Harry Potter που με τόση τέχνη έγραψε η Rolling να μην ανήκαν στην σφαίρα της φαντασίας αλλά στην σφαίρα του υπαρκτού.



Θα ήθελα να μπορούσα να καταβροχθίζω τις παστίλιες «γέλιου» που έφτιαχναν ο Τζώρτζ και ο Φρέντ, να μπορούσα να έχω στην κατοχή μου τον ορό «Φελίξ Φελίσε» που θα μου έδινε τύχη, να μπορούσα να κρατήσω έστω και μόνο για μια φορά το ραβδί από Κουφοξυλία το οποίο χάριζε απεριόριστη δύναμη, να μπορούσα να πετάξω με την σκούπα «Αστραπή 2000» στους ουρανούς ένα βράδυ με πανσέληνο. Θα ήθελα να μπορούσα να τα έχω, να μπορούσα να με αλλάξω και να αλλάξω και τον κόσμο γύρω μου.



Ναι, όπως κατάλαβες λατρεύω τον φανταστικό κόσμο του Harry Potter γιατί είναι μεν φανταστικός αλλά σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να αλλάξεις τα πάντα φτάνει να το θέλεις. Ο δικός μας κόσμος έχει διαγράψει από τον εγκέφαλο μας ακόμα και αυτή την ψευδαίσθηση.



Θέλω να αλλάξω τόσα πολλά σε αυτό τον κόσμο που ζω. Δεν θέλω να βλέπω άλλα παιδάκια να πεθαίνουν από πείνα, δεν θέλω να βλέπω άλλες γυναίκες να βιάζονται ψυχικά και σωματικά, δεν θέλω άλλους πολέμους, δεν θέλω να βλέπω άλλο τον πλανήτη να καταστρέφεται. Θέλω να μπορώ να αναπνέω σε έναν κόσμο καλοσύνης, αγάπης, χαράς, εκτίμησης και προσφοράς.



Ζητώ πολλά… το ξέρω!!!



Αυτό όμως που με σκοτώνει πιο πολύ είναι που δεν αφήνομαι να κάνω κάτι γι’ αυτό. Κρύβομαι σαν φοβισμένο παιδάκι πίσω από τους «μεγάλους». Φοβάμαι τους ανθρώπους που θα με κρίνουν, τους ανθρώπους που θα μου καρφιτσώσουν στο κούτελο την λέξη «τρελή».



Και εδώ θυμάμαι εκείνο το όμορφο τραγουδάκι που άκουσα για πρώτη φορά στο Νηπιαγωγείο:



«Αν όλα τα παιδιά της γης,


πιαναν γερά τα χέρια,


κορίτσια, αγόρια στην γραμμή


και στήνανε χορό.


Ο ήλιος θα γινότανε πολύ - πολύ


μεγάλος και ολόκληρη τη γη μας


θα αγκάλιαζε θαρρώ.






Αν όλα τα παιδιά της γης


φώναζαν τους μεγάλους


και αφήναν τα γραφεία τους


και έμπαιναν στον χορό


ο κύκλος θα γινότανε ακόμα


πιο μεγάλος και δυο φορές


την γη μας θα αγκάλιαζε θαρρώ»



Μην το πεις… έχω ήδη το χαρτάκι καρφιτσωμένο στο κούτελο… το ξέρω δεν είναι ανάγκη να μου το θυμίζεις…

2 σχόλια:

  1. Μακάρι να ήταν όλοι τρελοί, όπως περιγράφεις τον εαυτό σου...
    Το τραγουδάκι ξέρεις ότι το έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :) ναι... το ξέρω... αυτό που δεν ξέρω είναι αν είχε και ο Ρίτσος κανένα χαρτάκι στο κούτελο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή